1A – Film başlıyor

Dondurucu bir Temmuz sabahı Sydney havalimanında bekleyen otobüse bindiriliyorduk. Türkiye standartlarına göre bile oldukca eski bir otobüsdü bu. Titreyerek otobüsde yerimi alırken, bu ‘dondurucu Temmuz’ konsepti akılmı oldukca karıştırmışdı. Henüz üç yıllık eğitimimden kaptıklarım arasında kuzey ve güney yarım küre iklim farkları yer almıyordu. Ankara’nın kuru ve sıcak Temmuz ayında bizi Sydney’de yeni hayatımıza götürecek olan ucagın merdivenlerini tirmanırken, okuldan aklımda kalan tek şey hocadan yediğim dayakdı. 

“Demek Avustralya’ya gidiyorsun. Al bunuda götür” deyip parmaklarımın ucuna indirmişti sopayı pek de sevmediğim öğretmenim. Sessiz ve saygılı bir ögrenci olarak bu bana çok dokunmuştu aslında. Nasıl olurda üç yıllık okul hayatım boyunca ters bir laf bile işitmeyip son günümde dayak yemiştim? Ama şimdi düşünüyorumda, kim bilir, belki o da Ankara dışında yaşanan bir hayatı tatmak isterdi, veya beni ve ailemi yurdunu terk eden vatan hainleri olarak görüyordu. Bir bastırılmış öfkesi olmalıydıki bana şiddet uygulayabildi.